Я іду па замшэлай дарожцы,
А навокал мяне краявіды.
І сустрэць бы мне тут спадарожца –
Вандраваць з ім, напрыклад, да Ліды.
Але ж зараз вакол Палессе.
Грымаціць нібы спеў калярамі.
Колькі ёсць у цудоўным свеце
Шмат таго, што знікае з намі.
Крочу так, успамінаю дзяцінства
І з палёгкай гляджу ў вышыню.
Як знайсці з наваколлем адзінства,
Зразумець як радзіму сваю?
Нарадзіцца далека можна,
Але там ёсць твая зямля,
Дзе мелодыяй льецца мова
І народ, сьрод якога сям'я.
28.07.2017