Мінаю рэкі і брады.
Яшчэ бруяць крыніцы.
Хоць не знайсці жывой вады,
Было б жывым напіцца.
А хто крынічку задушыў —
He пашкадуе мора.
Няма прасторы для душы,
А цэлы свет —
прастора.
I ўсё вяртаецца да нас,
Што высахла, забыта.
Дзе ў нябыт ступае час, —
I час ідзе з нябыту.