Якою наркатОю
адурылі нас?
За што нам гэта Пакаранне?
Калі ж на Беларусь
той прыдзе Час,
ў якім спадзе з вачэй людзей наслАнне?
Як змог адзін
ды адурыць увесь Народ?
І дУрыць дАлей, вельмі ж спрАўна.
Ніхто ня хоча
глЯнуць напярОд.
Пад ногі толькі пЯляцца старАнна…
З усіх набЫткаў –
непамЕрны Доўг!
Нам не аддаць яго ніколі спОўна…
Адзін. Узяўся.
Тут наладзіць толк.
Наладзіў. Для сябе. ШыкОўны…
З трусоў уласных
над Дзяржавай сцяг…
Дзяржаўнай “незалежнасці” – пустышка…
Кошт беларускаму рублю –
наводзе страх…
ДалЯры з Еўра –
хавАюць людзі у кубышкі…
Усё прадаў. Адзін.
Тайком ад нас.
НямА навОкал нАшага нічОга!
І хутка – нас самІх прадась,
бо, не шкадА народа,
для яго – чужога…
ПакУль агонь жыцця ня згас,
і Цемра не накрыла ўсю Краіну –
Давайце самі і наблізім Волі Час,
каб у дзяцей
была свая Радзіма!
Уначы 28 мая 2013г.
**(Цемра - Тьма; пакаранне – наказание; Час – Время; вочы – глаза;
наслАнне – наваждение; спрАўна – ловко; набытак – достояние;
непамерны – безмерный; спОўна – полностью; шыкОўны – шикарный;
уласных – личных; дзяржава – государство; сцяг – флаг;
незалежнасць – независимость; кошт – цена; хаваюць – прячут;
не шкадА – не жалко).