Прачынаюсь,
і нацЯгваю на морду розум,
каб выгляд чалавеччы мець.
Паверце, цяжка быць цвярозым,
сярод павОдзіннага сьмецця…
Адзін – заб’е, і плАча, выбачАючысь…
Той брэша,шчыра усміхАючысь…
А гэты – абяцае шмат пустых надзей,
якіх не атрымАеш ты нідзе…
ДзівакавАта жыць сярод людзей…
Прачынаюсь,
і запакоўваю сябе ў бронежылет,
каб не зьвялі са Сьвету
кулі-слоў з атрУтай.
Адсюль – туды,
перамяшчаюсь з асцярОгай.
Таму – яшчэ жывы…
Яшчэ – жылец…
Бо, насцярожана жыву
сярод людскога бруда.
Таму і пражыву яшчэ…
Нямнога...
15 лютага 2013 г.
(**прачынаюсь – просыпаюсь; розум – ум; выгляд –вид;
мець – иметь; цяжка – тяжело; цвярозым – трезвым;
сярод – посреди; паводзіннае сьмецце – поведенческий мусор; выбачаючысь – извиняясь; брэша – лжёт; шчыра – искренне; усміхаючысь – улыбаясь; абяцае – обещает; шмат – множество; надзеі – надежды; не атрымаеш – не получишь; кулі-словы – пули-слова; атрута – яд; з асцярогвй – с осторожностью; бруд – грязь).