Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

МінскіЯ Хронікі. Патрэбная Размова.

Яшчэ не ацэнена

Краіна, гэта – людзі ?
Ці, зямлЯ…
Твая, зямлЯк, напрЫклад, і мая ?
Ці, ТУТ падвОрак чЫйсьці ТАК і будзе…
Таго, хто мніць сябе наўрОдзі КаралЯ ?

Краіна – Беларусь ?
Ці, асабіста – шурыка Сядзіба ?
Тады – халопы тута людзі,
што ня дзіва…
Таму – усё ягоным будзе,
халопы што з палЁў яго збяруць…

Ой, людзі…
Дзе ж Вы, як Народ ?
Чаму Вас тут – ні бачыць, і ні чуць ?
То, мо і ўпрАўду Вы халОпы тУткі…
Вы ж заглянІце, з жАхам, напярОд…
Ды вас жа вашы ж дзеці праклянуць…
А пОтым ўнУкі…

Краіна Беларусь –
яна жа Ваша, людзі !
І Ваша – Беларуская зямлЯ !
Чаму ж Вы дазвалЯеце
стварАць ПагУббле
Краіне Нашай,
таму, хто мніць сябе павышай караля…

Уначы 19 ліпеня 2013г.

**(Краіна – Страна; напрыклад – например; наўрОдзі – наподобие; асабіста – лично; сядзіба - усадьба; тута – здесь; ня дзіва – не удивительно; збяруць – соберут; ні бачыць, і ні чуць –не відать,не слыхать; з жАхам – с ужасом; ПагУббле – Уничтожение.)