АднОйчы мужыкі ўцягнУліся у спрЭчку.
І спрЭчка атрымАлась з гУстам…
Адкуль з’явіўся шурык ?
Знайшлі у крапівЕ, ці ў грЭчцы ?
У лапухАх-рапЕйніках, альбО ў капУсце ?
Бо, месцА, знОйдуць дзе дзіцЁнка,
як асярОддзе, уплывАе на парОду.
КапУстныя, альбО крапІўныя “пялЁнкі”
па рОзнаму фармУюць чалавеччУю Асобу…
Ну, тое, што ня бУсел вінавАты,
вяскОўцы сугласІліся адрАзу…
НікОлі бУсел, да людзей на хАту,
Не цЯгне усялЯкую зарАзу…
Ійшла бясЕда нвукОва, дынамІчна…
За чАркай – шквАрка…
Хтось мыслЮ устАвіць…
Ня спрЭчка – дЫспута акадЭмічная…
ГіпОтэза – не бАйкі-кАзкі бАвіць…
Зыйшліся ўсе, паслЯ дзесЯтай чАркі,
што шурыка знайшлі
у лапухАх-рапЕйніках…
Па-пЕршае:
ён да казнЫ дзяржАўнай прыцапІўся шпАрка;
а, па-другОе:
да ўсягО нарОда – ніхто не адарвЕ ніЯк !
…рапЕйнік хУценька разносіцца…
…ніЯкай жа карЫсці, толькі гнУссе…
…куды ні глянь – паўсЮль чартапалОсіцца
рапЕйны Клан на БеларУсі…
**( аднОйчы – однажды; спрЭчка – спор; атрымАлась з гУстам – получилась со вкусом; як асярОддзе – как окружение; Асоба – Личность; бУсел – аист; шпАрка – очень быстро; хУценька – очень быстро; карЫсці – пользы).