Між намі — боль — нязвёрстаныя вёрсты.
Але любві — пакутніцы маёй —
стае й таго, што недзе ў свеце ёсць ты.
Бо й не са мной — ва мне ты і са мной.
І хоць калісь табе ў духоўным збоі
святло маё ўдалося патушыць,
мой кожны міг асветлены табою —
ажно да дна калодзежа-душы.
Ты — мой сусвет. I мне не дзіўна тое.
Бо я не грех, не жарсці лютай глюк,
а Божы лік — як самае святое
ў табе, анёл незрынуты, люблю.
17.06.2018