Мне не трэба тваёй ласкі,
Ды згінацца я не стану…
Мне, як поскудзь , вашы маскі
У смярдзючым скотным стане…
Так ахвочы вашы жыцці
Хапаць, разбіраць да шчэнту.
Не вадой з крыніц бруіцца,
Вам не чуць ляснога шэпту.
Пад нямы, пад крык тавэрні,
Бачу маскі кожны вечар,
Маскі, маскі, маскі чэрні…
Алкаголь чадзіць угар…
У галаве, у душы з хваробай
Разумею, што дарэмна,
Мусіў я з усімі жыць,
Піць і біцца і куціць…
Бо ў душы баліць, баліць…