Могілкі з плотам паваленым.
Спрахлі, збуцвелі крыжы.
Хто тут пад імі ляжыць —
памяць маўчыць шэрым каменем.
Небам пайшлі галасы
тых, што сваё адспявалі.
Тчэ самалёт паясы,
нібы зямлю спавівае.
Ціха бярозка дрыжыць
веццем азяблым ранішнім.
Лісце ляціць на крыжы —
сэрца жывое ранячы.
прекрасно
прекрасно