Мудрыў, шукаў чагосьці,
А час адбыў памалу,
Як загуляўшы госьця,
На новыя пашаны.
Мне засталося поле,
Жвір колкі, васількі,
Дзе босаму - гай вольны,
Калі болі сьцярпіш.
Хадзіў, цярпеў балячкі,
Жвірам, наўпрасткі,
Уздоўж сьцежак зіхацячых,
Роўных ад ілжы.
Яно і гэтуль гоіць,
Як дзе, не так ступіў;
Жвір колкі, дух свавольны
І з поля васількі.
-4.08.12.