Забрала думкі восені турма,
І шэпча пад нагамі лісце позняе,
Што мы з табой сустрэліся дарма -
Мы розныя.
Мы розныя.
Мы розныя.
Навошта марнавалі гэты час
На гутаркі на тэмы несур’ёзныя?
Ужо нічога не яднае нас -
Мы розныя.
Мы розныя.
Мы розныя.
Ты, мусібыць, смяялася з мяне,
А я ў бяссонні траціў ночы цёмныя,
Адно толькі было ў галаве:
Мы розныя.
Мы розныя.
Мы розныя.
І калі позірк твой, які чаруе,
Злаўлю ў натоўпе вечарам марозным,
Скажу адно, ты гэта мне даруй:
Мы розныя.
Мы розныя.
Мы розныя.