Мы жыццёвымі сціснуты рамкамі, Нашы душы прыкрыты фіранкамі, А адкрыць іх ці хутка сумеем, Каб заціхлі вятры і завеі, Каб мацнела на свеце надзея, Што не знікне сумленне ў душы, Як расінка на чорнай шашы?