Хто пытаецца ў мяне дарогу на ўсход,
хто — дарогу на захад...
Нібы раздарожжа, я паказваю ўсім, куды
ісці, а сам застаюся на месцы — на гэтай
зямлі, пад гэтым небам,
занадта лёгкі для глыбіні,
занадта цяжкі для вышыні,
занадта цэласны, каб падавацца ў які-
небудзь бок...
Вось мая левая рука, вось — правая...
Я кладу зерне ў дол — і яно вырастае
ў дрэва:
на адной галіне ў яго сонца,
на другой — месяц,
рознагалосыя птушкі з усіх канцоў свету
спяваюць на ім свае песні і ладзяць гнёзды...
Тут мой захад, і тут — усход.
Посредственные стихи, которые
Посредственные стихи, которые школьная программа возносит как что-то новое наватарское.