На зваротным шляху дарогу Па пустэльнаму краю вядзе. Следам цiха пляцецца знямога У чаканнi ўтапiцца ў вадзе. Недзе побач, я знаю, крынiца, Што ў юнацтве згубiў незнарок… А са студнi чужой не напiцца, Сцеражэ яе ржавы замок.