Цішыня,
ды – ПрастОра…
Ў небе – зОрачкі-Сонцы…
Вечнасць Часу – дакОрам…
І, Сусветнасць БяскОнцая…
Што ж сяжу я на хаце…
На малЕнькай ЗямЕльцы…
Тут – Сусвет не канчаецца…
Там – бяскрАйнія мЕсцы…
ПаімчУся я кОннікам
ўздОўж па Млечнаму Шляху…
НевядОмага колькі…
ЗвЕдаць хОпіць ці Часу…
Дай жа Вечнасць мне, Божа…
Дай мне Часу магчЫмасць…
ПОкліч зОрак трывОжа…
І завЕ ДалячЫнне…
Перад гэтым Сусветам
месцячкОвае – меркне…
Дай жа, Божа, паэту
Час жыцця – непамЕрны…
У 3 гадзіны ночы 19 ліпеня 2013 г.
**(прастОра – простор; зорачкі – звёзды; Вечнасць Часу – Вечность Времени; дакОрам – упрёком; Сусветнасць БяскОнцая – Вселенская Бесконечность;
ўздОўж па Млечнаму Шляху – вдоль по Млечному пути; невядОмага – неизведанного; ЗвЕдаць хОпіць ці Часу – хватит ли Времени для Познания; Часу магчЫмасць – возможность Времени; ПОкліч зОрак – зов звёзд;
ДалячЫнне – Даль непостижимая;Час жыцця –непамЕрны – Время жизни – неизмеримое.)