…І спыняецца, спыняецца там Час, і сутонне ахінае моўчкі нас.
Там сказаць штось небу хоча мора, вейкі змружвае бязмежная Прастора.
…Сціхла мора. І настаў час нематы. “Я” знікае там. І над бязлюддзем у адно сальемся я і Ты.