Настальгія.
У Палесскай глушы
Бліз Нароўлі-мястэчка
Там павольна цячэ
Невялікая рэчка.
То схаваецца з лесе
То ў балотах блукае
Быццам некага там
З часоў даўніх шукае!
Вербы нізка к вадзе
Веткі- пасмы схіляюць
І чароты над ей
свае песні спяваюць.
У тых песнях чуць сум
Аб Смалегаўскаай Рудні
Бо гаворкі не чуць
Ні па святам ні ў будні.
Знікла веска с зямлі
Ціха стала бязлюдна
Хаты знішчаны ў шчэнт
Люд раскідан паўсюдна...
І нябачна сялян
Што касілі аралі
Песен звонкіх не чуць
Што дзяўчаты спявалі...
Нават пеўні маўчаць
Не пяюць спазаранку
Пастухі як раней
Не устаюць на світанку.
Ранкам ў лес па грыбы
Больш ніхто не спяшае
Ні суніц ні чарніц
Зараз тут не збіраюць.
Смех дзіцячы замоўк
Параз'ехалісь людзі
Новых хат будаваць
Больш ніхто тут не будзе.