Не бачна слоў, абрысаў не чуваць,
Ды слотай набрыняе наваколле.
Тут быў разлог, квітнела сенажаць,
Цяпер – пачвары танчаць на вуголлі.
Рапухі разяваюць зяпы зноў,
А ў немаўлят – кляймо на сцятым роце.
У прыцемку ад стоеных муроў
Вусаты чорт стварыў свой цырк на дроце.
Згубілася ў балоце лёсу ніць,
У нетрах сталі варушыцца змеі.
I толькі лес абурана рыпіць;
Але дрыгва… яна – шчэ больш дрыгвее.