Не ўсе скрыжаваннi развязаны i боль чалавечы расказаны.
Як жыта ў жнiво перавясламi, Мы лёсам адзiным – павязаны.
Хадзiць – дык шляхамi яснымi, Лятаць – дык высокiмi трасамi.
Арбiтай любовi, дарогай спагады Заглянеш ты ў дом мой – i я буду рады.