Можа учуеце што памер
Не кідаюць хай слоу на вецер
Проста ен адышоу у прастор
Весь у вершах сваіх праверце
Хіба скажуць ужо няма
Адцвіла яго кветка
Усе напрасліца ды дарма
І не майце патрэбу у сведках
Між кумірау сваіх жыве
Яго словы натненнем лечаць
І пауторацца з века у век
Адгукнуцца у продках нечым
Пашукайце яго у радках
Міжрадкоуі і добрых рыфмах
Не ішоу па чужых слядках
І успрымау не сваё ен прыкра
Сэрца душу і добры смех
Ен людзям аддаваў з пашанай
Добрым жартам і для пацех
Яго праца цяжкая стане