Паграбае лiсце лiстапад…
Дзень бы з промняў пяшчоты сатканы.
Гэткiх дзён у жыццi выпадае няшмат,
Калi ты ў цэлы свет закаханы.
Ўсё на радасць душы: бег ракi й мурагi,
Бераг левы i бераг правы;
i, здаецца, няма больш – нi слёз, нi тугi,
Як няправых няма, так правых.
Узнiкае жаданне жыццё услаўляць,
А яно – раптам ставiць падножку…
Я ля плыннай ракi буду доўга стаяць,
Ад муты ачышчацца патрошку.