і пах лучыны, полымем абданай, цябе напомніў, вечар удваіх. напомніў, як мелодыі гітары пакой наш запаўнялі, сэрца ціш… як доўга мы сустрэч такіх чакалі, як хутка праляталі вечары… а пах лучыны, полымем абданай, надоўга заставаўся у каўняры.