Пахавалі мяне на світанку
І укралі прыгожыя думкі
Я забыла як падалі зоркі
Я забыла як плакалі дзеці
У руках трымала я пташку
Толькі холад яе загубіў
Па шчацэ моцна плёткаю біў
Дождж з іржавым дыханнем
Пачалі зоркі падаць і сорам
Ахапіў тыя чорныя душы
Гром крычаў у мае хворыя вушы
І жыццё перастала быць колам
Я забыла, як падалі зоркі
Я крычала цішэй усё у думках
Белы птах пакідаў тыя горкі,
Дзе хавалі мене
Была поўнач...
крыху стала лягчэй...