Дакуль мне яшчэ трываць?
Птах, з якім я лячу праз імглістую
бездань часу, з няволі — у вызваленне,
са скрухі — у радасць, з цемры — у светлы-
ню, паварочвае да мяне галаву і кажа:
датуль, пакуль хопіць часу,
датуль, пакуль хопіць цябе самога,
датуль, пакуль хопіць нас...
Я кармлю птаха сваім целам,
паю сваёю крывёю
і перастаю ўжо адрозніваць, дзе ён,
а дзе я, а дзе час...
Усё загойваецца на мне маё цела,
усё аджывае ўва мне мая кроў,
усё патрабуе птах сабе новай ежы,
і ўсё доўжыцца праз стагоддзі наш не-
рухомы палёт.
классный стих. с глубоким
классный стих. с глубоким смычлом как и все стихи автора. я так понял, что смысл стихотворения в испытаниях, которые нам преподносит жизнь, и автор хочет нам сказать, чтобы мы не сдавались до последнего.