Пануе юр над чалавекам,
Блазнуе, шэпча наўпрыскок
І дух яго стрыножыць мкнецца,
Адзець старэчым паліто.
Юр заўсёды маладзіцца,
Такім застанецца спакон,
Няма яжовай нагавіцы,
Каб супыніць яго нароў.
Дух галадуе з тым суседам,
Ды не здае сваіх правоў:
Быць правілеяй мудрых дзедаў,
Над якімі юр зьнямог.
-28.03.17.