Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.
РаніцОю з лОжка злЕз я,
ногі ўсУнуў ў калашЫнні…
А парткІ маЕ – разлЕзліся…
ПатрабУюць, бач, пачЫнкі…
ТОлькі я ж ужО іх чЫніў !
БОлей, чым разОў шаснАццаць !
Можа, гэта й ёсць прычЫна
пайсцІ, ды новыя прыдбАць ?
Я, так-сяк, прышЫў шпагАццем
калашЫнні пакрапчЭй,
з пенсіЁннага “багАцця”
грОшы, захавАў ў кішЭнь,
і – пашпацыравАў ў магАзін…
ГлЯнуў там на цЭннік пОртак…
Маіх грОшай тУта, рАзі,
хОпіць тОлькі што на шорты…
ГлЯдзь на цЭннік, што на шОртах,
там тканІны – на дзіцЁнка,
а цанА – дарОжай пОрткаў !
А каб аб’елісь вы бялЁнкі !
Ці, гэта – пОрткі узгардзІліся ў мамЭнт ?
Ці, гэта – грошы абясЦэнілісЯ ўшчЭнт ?
ПрыйшОў да хАты.
Сяжу, маркУю:
– І хтО жА у жыццІ такім вось нАшым вінавАты ?
А сам, парткІ пакрЫху рамантУю,
і ў тэлебАчар зЫркаю культУрна…
А мне адтуль і кажа, лысы ды вусАты:
– ЗакончылАся Эра Дыктатуры !
Я – пачынАю тут налАжваць Дэмакратыю !
– ГатУйцеся да цЯжкасцей.
Бо, за дэмакрАтыю,
пад маім пІльным рукавОдцтвам,
каб яна ў СьвЕце лЕпшаю была і Якаснай,
пахАць няЎстАнна вам прыдзЁцца !
Я абнЯў свайгО катА,
і чашУ яго за вУхам…
Вось мой кот…
Ён брахАлаўку ня чуе нікадА…
А можа і ня слУхае…
Таму й жывЕ ён з сЫтым брУхам…
Зноў парткІ свАе зшывАю,
бо кудЫж дзявАцца…
Калі вусАты нешта “пачынАе”,
то нам усім –
для “спраў” яго,
прЫйдзецца – да Яек раздзявАцца…
*+*
2 студзеня 2013 г.
**(раніца – утро; лОжак – кровать; парткІ – штаны; прыдбАць – приобрести; ў кішЭнь – в карман; пашпацыравАў – пошёл торопливо; тУта, рАзі – разве что; хОпіць – хватит; тканІна – ткань,материал; бялЁнка – белена(яд.растение);
ўшчЭнт- в ничто; маркУю – размышляю; зЫркаю – поглядываю;адтуль і кажа – оттуда и говорит; ГатУйцеся да цЯжкасцей – готовьтесь к трудностям тяжёлым; ў СьвЕце лЕпшаю была і Якаснай – в Мире Лучшею была и Качественной; ня чуе – не слышит; нешта “пачынАе” – что-то “начинает”; для “спраў” яго – для “дел” его; прЫйдзецца – да Яек – придётся до яИц)