Яшчэ глыток, яшчэ уздых,
Яшчэ хапаешся за сонца.
Яшчы жывы, яшчэ не сцiх,
I ўсё ж стаiш ты пад аконцам.
Яшчэ хвiлiнка хвалявання,
Яшчэ часiна без турбот.
А потым... Разам да свiтання,
I нешта шэпча нам чарот.
Той вечар ў сэрцы ўсё ж жыве,
Ён не згубiўся сярод будняў.
Прыйдзi ж ты ранкам, па крысе,
Сустрэнь абдымкам каля студнi.