Патрэбы.
І ім патрэбна не смала-жывіца,
А нашы раны з алаю вадзіцай,
Якой бы задаволена ўпіўся,
Нязванай хеўры жэрца-крывяпійца,
Патрэбна ім грамадскасьць усмактаць,
Розум да кроплі, крошкі, да часціны,
Каб не народ, а гурт бязрогі гнаць
На дыбу, на парушаньне Радзімы.
Патрэбны нам - не бацькавы заковы,
Яго вусы і ўладарны лоб,
А калектыўные, уладные абновы,
Якія б уцешылі ўзрушаны народ.
-23.08.20.