Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Пацір

Сярэдняя: 5 (14 галасоў)
Знайшлі пацір слязамі поўны,
ніхто не ведае чыймі.
Сярэбранае ў срэбным —
поўню
пакутнік нейкі расчыніў.

Ад зла, спакус, грахоў замову
гугнявіў голас за сцяной...
Знайшлі на дне паціра слова,
з малітвы выпала яно:

          Кахаю —
вочы прачыталі,
          Кахаю —
вусны прашапталі,
          Кахаю —
душы прастагналі,
          Кахаю —
людзі закрычалі.

Каго?

Паэт сказаў: Айчыну! 
Жаўнер: дзяўчыну! 
Хтось: сябе!
I сталі дружна, шчыра, шчыльна, 
як на касьбе ці на сяўбе.

А ён канчаўся у знямозе — 
ніхто яго не пакахаў, 
з паціра выплюхнулі слёзы, 
і налілі праз край віна,

і сталі дружна, шчыра, шчыльна, 
як на касьбе ці на сяўбе, 
паэт сказаў: п’ем за Айчыну! 
I кожны выпіў: за сябе...


куда ставiць нацiск? пАцiр цi

куда ставiць нацiск? пАцiр цi пацIр?

Швыдчэй за ўсё, на І

Швыдчэй за ўсё, на І