У гэтым плынна-мнагаплынным,
У разнастайна-мнагастайным,
У наканованым жыцці —
Мільгнуць то водгаласам-крыкам,
To шэптам здушаным, то зыкам
I патануць у небыцці.
I будуць стынуць азяроды
Ад году ў год, з гадоў у годы, —
Паляжа лён, як і ячмень.
I будзе бзымкаць у самоце,
Пашкадаваўшы аб прылёце,
На кветцы чмель.