Півоні
Півоні садзіла маці,
Півоні люблю і я,
Як напамінак аб хаце,
Дзяцінства дзе я правяла.
І ранкам ціхім, спрасоння,
Запахнуць той даўняй тугой,
Успаміны абудзяць півоні,
Аздобіўшы светлай красой.
Навошта ж туга? Здаецца,
Мінулі тыя часы…
Каб радасна білася сэрца,
Ўзгадаю адтуль галасы.
…У белай красе півоні,
У кроплях празрыстай расы,
Іх бель мне лягла на скроні,
Пасыпала свет у душы.
Copyrіght: А. Якубоўская
20.06.2020