Давайце патанцуем з Вамі танга,
І разам у абдымках завірух
Вучыцца жыць пачнем у танцы прагна,
Жыцця злавіўшы няўтомны рух.
У палкасці забудуцца праблемы,
Якія мы стваралі для сябе.
Зліемся ў адно ў рытме смелым,
Што сэрца ўсхвалявана адаб’е.
Аркестр змоўкне, з ім і нашы душы
Саромліва разыдуцца навек,
І залу танцавальную мінуўшы,
Пасыплюцца слязінкі з-пад павек.
Ваш пах са мной надоўга застанецца,
І ў зале гэтай ўспомню час, калі
У цішыні, без сведкаў і аркестра
Мы гутаркі чароўныя вялі.
Святло памрэ, пыл ляжа на падлозе,
І толькі памяць выведзе на след
Той пары, моцна стомленай у цноце,
Што знікла раптам, як святло камет.