Стаў лес па-развітальнаму празрыстым, Калі густыя фарбы змыла восень. I свецяцца хвалююча і чыста Падобныя на тонкі лёд нябёсы.
Даўно не чуцен шчэбет галасісты, Напоўнена паветра прахалодай. I золата тужлівая ўрачыстасць Змянілася ранімасцю прыроды.