Мовіў незадаволены Паўлюк,
Што шмат разоў зямлю ўжо абыходзіў,
А шчасця ні ў адным куточку не знаходзіў,
Хоць верыў, што не ўпусціць яго з рук.
Здавалася так цёпла і ўтульна
Ў тых краях, дзе сустракалі як свайго,
Дзе частавала ледзь не ўсё сяло -
Але ж і там хлапцу бывала сумна.
"Што б вы ні гаварылі - гэта байкі,
Жар-птушкі не было ў мяне ў руках,
А я вось слухаў гукі балалайкі
Ды запісаць змог з гукаў альманах".
Пра буркуна сказ толькі распачаўся -
Чым скончылася ўсё, я вам скажу:
Паўлюк па свеце сто гадоў бадзяўся,
Ды так і не знайшоў сваю мяжу.
22.12.2017