Не ведаю, ці было ўсё так,
Як трэба было зрабіць.
Ці можна было адчуць той смак,
А потым салодка сніць...
Бессэнсоўна сябе вінаваціць,
Мы проста звычайныя людзі,
Тым больш, цябе баюся страціць,
І нейкі смутак сэрца круціць.
Мы ўсе пад Богам ходзім.
Адзіны мае права Ён караць.
І чысцінёй кахання, спадзяюся, сплоцім
За гэты грэх, бо не змаглі счакаць...