Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Пра родны кут

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Нарог сумуе па раллі,
Паэт – па вёсцы родненькай.
Амаль дашчэнту задзяўблі
Паэзіяй гаротненькай!

Цячэ сляза, займае дух:
Ад глебы адарваныя,
Шкадуюць, трое з кожных двух,
Што гоні не ўзараныя.

Прыцішце голасу імпэт,
Аратары старанныя,
Мо скажа пра сябе паэт:
“Араты рэстаранны я?!”

Ды не, ізноў пра родны кут,
Пра вёску – тэма першая.
Як адмысловы род пакут
Чытаю тыя вершы я.

Паэты, соль маёй зямлі,
Дзе ж вашы хаты матчыны?
Уласнаручна аддалі
На лецішчы для дачнікаў?!

А сёння з гарадской страхі
Вы страты нам прарочыце,
Страфой нястрымнай, ад сахі,
Старанна страхі строчыце.

А я з маленства без зямлі,
Бо нарадзіўся ў горадзе.
Не назаляюць мазалі –
Аб чым пісаць?
Во гора дзе!..

2000