На шчыліну адчынена Вакенца. І вецер толькі пальцам Дакранецца Льняных валос, духмянай шыі Ласкавых рук – І мне пакіне. Я абдыму. Прыгожы, мілы.
А сонца толькі ўсміхнецца… Не, сонейка, табе здаецца!