Абудзiўся блакiт, Ён святочны сягоння – Прыляцелi шпакi З афрыканскага поўдня.
i пакiнуў я скiт, Непатрэбныя рэчы – i iду да ракi, Я чакаў з ёй сустрэчы.
Пастаю ля вады, Дзе калышацца поўня… Хто не быў маладым, Той не ладзiў шпаконi!..