* * *
Прыцемак хавае цені.
Адвечны вораг мой — я сам
гуляе ў словы. Палёгка
хутка будзе тут.
І святло разліецца.
І морак адступіць у ноч.
Бурштынавыя зоры паснуць,
узрасце прадчуванне.
Множыцца расліннасць.
Кусціцца бачанне ў трох станах —
уздойму,
нямога трымцення
і скону.