Рагнеда
Ты праўда маёй краіны,
Якую тапталі і гвалцілі
Над смерццю паўстала жанчына
А гонар уласны не страціла
І з шлюбам крывавым, і з болем
Яна не змагла пагадзіцца
Рагнеда з зямлі сваёй горам
У Кіеве не скарыцца
Не скарыцца і спалены Полацк
Зноў гараць агні не ад золак
княжна з Прыдзвіння – Рагнеда,
імя тое – праўда ад дзедаў…