...Ламалі крылы..
Так жа будзе лепей..
Ламалі мары, быццам проста Шкло
I душу рылі як дзікі ці вепры
Лычом шукалі хіба жалудоý...
Кідалі словы.. Думалі скаруся...
Маýчаý у адказ, я здрады іх не браý
Я першы раз няýдачай ганаруся
Ад няýдач вышэй сябе трымаý..
Iсці наперад цяжка, лёс мой сведка..
Адной Надзеі мне гарыць святло..
Хай верш напіша лепшая паэтка..
Ёй раскажу як з праýдай усё было..
Мой край,народ..мой лёс, куды? завошта?
Я хіба нечым Бога ýгнявіý?
Шуміць мой клён у адказ...:"А сэрца коштам..
Йно даражый, чым мара што ты сніý..."