Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Раманс

Сярэдняя: 3.6 (16 галасоў)

Глыбее ноч. Мне сумна, я знываю:
Ні цёплых слоў, ні ласкі… Цішыня…
Не спіцца мне, мінутамі чакаю,
Калі замігаціць жаданы проблеск дня.

Глыбее ноч… Бяздумна раскладаю
Гняўлівыя з папрокамі лісты,
Чытаю іх і ясна прадстаўляю –
Суровы змест… Чаму так пішаш ты?

Не раз душу папрокі ўсхвалялі,
І цяжкі ўздых мне грудзі уздымаў,
І слёзы незнарок мне вочы засланялі,
І жаль нямы душу маю сціскаў.

Ды ці ж змагу я мёртвымі славамі
Ўсю глыбіню душы і тайну расказаць:
Чым я жыву, аб чым я мару днямі,
Як ночкі цёмныя прышлося каратаць.

І так пішу! Больш сэрца не утое,
І ад душы кароткі ліст пашлю –
Адно слаўцо – праўдзівае, святое,
Бязмежна шчырае “Люблю”!



мнение

-цензура-