Мне піша нейкая “зараза”,
што Мову ведае, таму
усім астатнім ён – “Указа”,
якое слова як пісаць каму.
Во,лацьві-лацьві-лацьві!
Бо я – сярмяжачны, ў лапцях…
Вучылі Мове матка з бацькам,
а, бачыш ты, зусім ня так…
На Мове размаўляў з дзяцінцтва,
і, нават, вершыкі крапаў…
Зусім “лапцюжнік” распусціўся,
і, мабыць бы, зусім прапаў,
калі б не аб’явілась З’ява –
з краёў замежных, так і піша –“госць”.
І кажа нам, што мова ў нас каравая…
А можа Мова яму - ў глотцы косць?
Ня ведаю, дзе ходзіш ты, чым дышаш…
Што робіш сам…
Ты – невядомы, дзе ж цябе шукаць?…
Дык можа сам ты - Верш напішаш,
замест таго, каб “снобна” папракаць?
26.02.2013г.