А хочаш - заставайся назаўсёды!
Як цёплы пыл, як мягкі хлеб, як свет.
Так можа быць задумлена прыродай,
Як светлы незавершаны санэт.
Сыходзь у Рай - я не пускаю ў пекла.
Калі сыходзіш, то сыходзь у Рай.
Але прашу: пакуль душа аслепла,
Пакінь яе сярод птушыных зграй.
Я буду слухаць шоргат крыл і верыць,
Што побач ты, што ты анёлам стаў.
І буду цалаваць чужое пер'е,
Нібыта ты мяне не пакідаў.
О, дзякуй слепаце з такой нагоды!
А хочаш - заставайся назаўсёды.
Дзякуй, Кацярына, за асалоду,
Дзякуй, Кацярына, за асалоду, атрыманую ад знаёмства з Вашай Музай!. Цудоўны верш, з густам, пачуццем і шчырасцю.
Нармальна напісана.
Нармальна напісана. Дастаткова толькі ўявіць сабе на месцы таго аб'екта кахання, каб зразумець наколькі нармальна.
Птушыная чародка і ні ў якім
Птушыная чародка і ні ў якім разе не зграя.
А какой это язык люди?
А какой это язык люди?
Беларуская мова, утырак!
Беларуская мова, утырак!
ЦУДОЎНЫ ВЕРШ
цудоўны верш
зрэласць... паэзія... Дзякуй.
зрэласць... паэзія... Дзякуй.
Верш шыкоўны, я нават і не
Верш шыкоўны, я нават і не заўважыў як паволі закахаўся ў вашую паэзію. Апошні час наведваю сайт толькі з надзеяй пабачыць вашыя новыя творы. Дзякуй, за такі цудоўны калядны падарунак. На маю думку такія шчырыя вершы могуць стацца падарункам не толькі для мяне, але і для ўсіх аматараў сапраўднай паэзіі.
P.S. Кацярына, скажыце калі ласка, ці не выходзіла кніга вашых вершаў? Маю вялікае жаданне набыць, стаяла б сярод самых улюбёных выданняў.