Ўсё пакiнем, чым Сусвет багаты –
Азярын i неба чысцiню,
Пах парэчак ля бацькоўскай хаты,
Дошак пах,
струганых на труну…
Ўсё пакiнем, чым Сусвет стракаты:
Смех унукаў,
поцiск рук сяброў;
Трэск маланак i грымот раскаты,
Цiшыню асочаных бароў…
З лепшымi сябрамi расстаёмся –
Праважаем човен па рацэ;
У асадзе часу застаёмся
З посахам вандроўнiка ў руцэ.