(Прысвячаецца Т. Дарошка)
Альтанка - у воблаках бэзу.
Дзівосны куток над ракой.
Духмяны вятрыска-гарэза
Суквецці варушыць рукой.
Праменне струменіць скрозь лісце.
На доле дрыжыць светлацень.
Ты помніш, галубка, калісьці
Быў гэтакі ж сонечны дзень?
Ты толькі паслухай, Танюшка,
Пра што шамаціць гэты бэз!..
Вось гэтыя словы на вушка
Шаптаў я калісьці табе.
У нашым адзіным сусвеце
Дрыжыць над вадой гэты кут.
Спытаеш няголасна: "Дзе ты?" -
Адразу пачуеш: "Я тут!"