Над заросшай над поймай збялелай, дзе імгла разышлася ў бакі... На траве слёзы ранку знямелі - гэта слёзы мне роднай ракі.
Гэта слёзы народа нямыя, гэта ветра нямога парыў... Боль і гора з душы яны змыюць, шчасце ж дождж яшчэ ўчора размыў...
2015 г.