Зноў ляціць на поўнач клінам
жураўлінай зграі вырай
Буду зноў чакаць уплыву.
Пад уплывам глузд не мілы.
Каб любіць мацней напэўна.
Разумею толькі з верай.
Без яе вясна што восень.
Быццам я той вырай поўдню.
Быццам больш і не існуе
мне настаўнікаў кашулей.
Апранайце ж жураўлі мне
хоць далонь сініцай.
Шчыра.
столь
столь
З ПАВ УК
Адна каламута...
Адна каламута...
Любіць усіх цяжэй за крыж, а
Любіць усіх цяжэй за крыж,
а ты прыгожая без звілін.
Ўся прыгажосць твая ў глушы,
якой асветай я,
як мілай.
-
-
Амаль па Барысу Пастэрнаку, які быў заўсёды правы толькі таму, што быў асобным.
Не настолькі лігачоўскім быў, наколькі Ельцын,інакш кажучы, госцік з Ботам.
З ПАВ УК
Отправить комментарий