Шостым днём пасля Дзядоў
На зямлю туман сышоў.
І Расія барвавела,
Ад хлапцоў-кібальчышоў.
Спадароў тады прагналі,
Перамог рабочы клас,
Дзяды жыцці аддавалі
Дзеля роўнасці для нас.
Потым у калгас пагналі,
Адабраўшы хлеў і быдла.
І з апошнім параўнялі
Ў працы цёмнай і абрыдлай.
Пашпарты не выдавалі,
А плацілі працаднямі.
Хто ўсё гэта не хваліў,
Ехаў пакараць Сібір.
Замест паншчыны з аброкам
Ўстаў суботнік пятым бокам.
І прафкам між іншых спраў
У сямейным ложку спаў.
Зноў праз семдзесят гадкоў
“Няма, - марым, кайданоў!”
Паспяшаліся, зманілі:
Танкі едуць па Расіі.
І адбыўся зноў “прагрэс”:
Сталіна завет уваскрэс.
З кветкай да яго магілы
Школьнік йдзе, на выгляд мілы.
Паглядзі: на вежы скачуць
Шарык, кумачовы сцяг,
А ў Крамлі на граблі скачуць,
Сцяўшы рускі свет у кулак.