Павесялеў уранку сад –
Шпакам- суседзям вельмі рад.
Іх песня снілася зімой
здзічэлай яблыні старой.
Чакала груша спевакоў,
крылатых весніх смельчакоў.
Яны ляцелі многа дзён
з вятрамі, сцюжай на абгон.
Для вішні чорныя шпакі,
нібы кахання смалякі –
Абудзяць у памяці галін
нямала радасных хвілін.
Шпакі прынеслі ў сад вясну –
і стала саду не да сну.
Шчаслівым хоча быць і ён
зялёнай мірнаю вясной.